Smocza Jama w Krakowie

Smocza Jama jest jaskinią krasową. Znajduje się ona niedaleko Wawelu. Jest ona jedną z wielu atrakcji w Krakowie. Wiąże się z nią legenda o smoku. W 1972 roku została upamiętniona pomnikiem wykonanym przez Bronisława Chromego. 

Długość jaskini wynosi 82 metry. Zwiedzanie jaskini rozpoczyna się na Wawelu. Po drodze można zobaczyć trzy komory o długości ok. 20 metrów. W niektórych miejscach jaskinia wzmocniona jest cegłami oraz filarami. Wyjście z jaskini jest poza zamkiem, w pobliżu Wisły. Reszta jaskini na dzień dzisiejszy jest zamknięta dla turystów. Ogólnie jaskinia to system korytarzy z syfonem. 

Jaskinia ta była znana już od dawna.  Pierwsza wzmianka o jaskini pochodzi z XVI wieku. Zygmunt II August w 1565 roku zamurował wszystkie wejścia i wyjścia jaskini ze względów bezpieczeństwa . Smocza Jama po pewnym czasie znowu była oddana do użytku. Cieszyła się wielką popularnością dzięki karczmie oraz domu publicznemu, który istniał w tej jaskini. 

W XVIII wieku wejście od strony Wisły zostało zamurowane . Oprócz tego istniały dwa otwory w stropie . W 1829 roku Ambroży Grabowski wykorzystał jeden z dwóch otworów aby dostać się do jaskini. Senat Wolnego Miasta Krakowa w 1842 roku nakazał udostępnić jaskinie społeczeństwu. Gdy Austriacy zajęli miasto, ponownie zamurowano otwór . W tym samym czasie wybito nowy tunel, który był częścią systemu wodociągowego . W 1918 roku założono oświetlenie, a  dzięki naukowcom z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w 1974 roku  jaskinię przystosowano dla zwiedzających.

Opactwo benedyktyńskie w Tyńcu

Opactwo powstało na wapiennym wzgórzu nad Wisłą. Kazimierz I Odnowiciel w 1044 roku ufundował to opactwo. Zadaniem Benedyktynów było wsparcie odbudowy państwa i kościoła. Aaron arcybiskup Krakowski został pierwszym opatem. 

W II połowie XI w. powstały romańskie budowle – trójnawowa bazylika oraz zabudowania klasztorne. Przez atak Czechów oraz Tatarów Opactwo zostało w większym stopniu zniszczone. Prze kolejnych parę wieków klasztor był rozbudowywany oraz przerabiany. Opactwo zostało zniszczone przez wojny w XVII wieku, lecz wkrótce znowu odbudowane.  Kolejne zniszczenie dotknęło zabudowania klasztorne w związku z zamienieniem ich na twierdzę konfederatów barskich.

W 1816 r. opactwo zostało zlikwidowane. W 1821-1826 kościół był siedzibę biskupstwa tynieckiego z biskupem Grzegorzem Tomaszem Zieglerem. W 1939 roku Mnisi powrócili do Tyńca, a od 1947 r. odbudowywali zniszczony klasztor. W 1968 r. kościół św. Piotra i Pawła znowu stał się opactwem.

W latach 1821-1826 kościół pełnił funkcję katedry diecezji tynieckiej.         

Włodzimierz  Zatorski założył 8 maja 1991 roku „Wydawnictwo Benedyktynów”, którego siedziba miała miejsce przy opactwie. 14 stycznia 2006 roku do życia powołano Jednostkę Gospodarczą Opactwa Tynieckiego. W połowie 2008 roku powstał Benedyktyński Instytut Kultury „Aby chronić Dobro”.

Na terenie klasztoru mieści się Muzeum Opactwa w Tyńcu.

Na dzień dzisiejszy świątynia ta posiada barokową nawę główną oraz gotyckie prezbiterium. Francesco Placidi był autorem wielu ołtarzy m. in. Był autorem głównego ołtarza z czarnego marmuru. Przedstawia on św. Piotra i Pawła oraz Świętą Trójcę. W kościele znajduje się ambona w kształcie łodzi. W prezbiterium, który przeznaczony jest dla chóru znajdują się z XVII wieku stalle (drewniane ławki) ozdobione momentami z życia świętych.